Το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει ο Χαριστέας

Ο Άγγελος Χαριστέας ξεκινάει την καριέρα του ως αθλητικός διευθυντής έχοντας ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του προκατόχου του αλλά και ενδεχομένως όσων μελλοντικά καθίσουν στο ίδιο πόστο. Έχει την αποδοχή του κόσμου, την εκ προοιμίου έξωθεν καλή μαρτυρία. Την κέρδισε με την καριέρα του στα γήπεδα της Ελλάδας και όπου αλλού έπαιξε ποδόσφαιρο. Με την εποποιία της Εθνικής ομάδας το 2004 που θα τον ακολουθεί για πάντα. Με τον κοσμοπολίτικο αέρα που κομίζει έχοντας αγωνιστεί σε προηγμένα πρωταθλήματα (Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία) και έχοντας γνωρίζει από κοντά πως είναι το αληθινό ποδόσφαιρο και όχι το- κάτι σαν ποδόσφαιρο- που παίζουμε στο Ελλαδιστάν.

Αυτή η αποδοχή που κρύβει και μια μεγάλη ελπίδα του κόσμου αφενός τον γεμίζει με τεράστιες ευθύνες ώστε να φανεί αντάξιος αλλά και του δίνει την άνεση να εφαρμόσει το πλάνο που έχει στο μυαλό του. Ίσως και μια μεγαλύτερη πίστωση χρόνου που ίσως άλλοι δεν θα είχαν. Η πρώτη σοβαρή δοκιμασία για τον ίδιο είναι ο Μίχαελ Ενινγκ. Αυτός τον επέλεξε και έπεισε και τον Θόδωρο Καρυπίδη ότι είναι η καλύτερη επιλογή από τη στιγμή που μεγαλύτερα ονόματα αποδείχθηκαν φρούδες ελπίδες λόγω οικονομικού και ο Μαρίνος Ουζουνίδης που ήταν ο διακαής πόθος του Καρυπίδη… παρέμεινε διακαής. Το ξέρει ότι ο Γερμανός δεν κάνει γκελ αλλά και ο Κάναντι στον Ατρόμητο δεν έκανε και τα πήγε περίφημα. Ο Χαριστέας πήγε στην όσο πιο ασφαλή επιλογή μπορούσε με αυτά που είχε στα χέρια του για να κλείσει προπονητή μετά την αποχώρηση του Σάββα Παντελίδη και ελπίζει να έχει κάνει διάνα- όχι τόσο για την δική του υστεροφημία- όσο για την ανάγκη που έχει το club να βρει νίκες και έναν άνθρωπο που θα βάλει μια σειρά στην ομάδα.

Ο νέος τεχνικός διευθυντής του ΑΡΗ ορθά έπραξε και δεν επένδυσε στην ίντριγκα, κατηγορώντας τους… προηγούμενους. Αφενός γιατί τώρα δεν έχει καμία αξία και αφετέρου γιατί ως επαγγελματίας θα κριθεί όπως κρίθηκαν και οι προκάτοχοί του. Και έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Πήρε μια ομάδα που πέρσι βγήκε στην Ευρώπη και πρέπει για να υπάρξει μια συνέχεια να εξασφαλιστεί τουλάχιστον το ίδιο ως μίνιμουμ στόχος. Ακόμη και αν χρειάζεται να απαλλαγεί από κάποια βαρίδια του ρόστερ και να πετύχει στις επιλογές του Ιανουαρίου διορθώνοντας τις όποιες ανορθογραφίες.

Όσα είπε για το πρωτόκολλο οργάνωσης που θέλει να εφαρμόσει στον Άρη ακούγονται όμορφα στο αυτί. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι δυνατόν να εφαρμοστούν στη χώρα μας. Στον Άρη ειδικά θα εξαρτηθεί από το αν θα βρει ευήκοα ώτα και αν θα έχει τα εφόδια για να τα υλοποιήσει αφού σε επίπεδο οργάνωσης, λειτουργίας, καθημερινότητας πρέπει να γίνουν πολλά. Η όρεξη δεν του λείπει. Το κίνητρο του το δίνει το ίδιο το club και ο κόσμος. Αλλά ως γνωστόν στην Ελλάδα, δοκάρι και μέσα είσαι Θεός, δοκάρι και έξω αποδιοπομπαίος τράγος. Και δυστυχώς ο Άρης με τους πέντε βαθμούς σε έξι παιχνίδια δεν έχει και πολλά περιθώρια για δοκάρι και έξω…